မိုမိဂ်ိခရီးစဥ္
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၁၄ ရက္။
အခုအခ်ိန္ဟာ ေဆာင္းဦးရာသီျဖစ္လို႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ေတာေတာင္သဘာ၀ေတြဟာ အရမ္းကို လွပလာပါသည္။ ဒီႏိုင္ငံမွာေတြ႔ရတဲ့ မိုမိဂ်ိဆိုတဲ့ ေမပယ္လ္ရြက္ေတြဟာ ဒီအခ်ိန္မွာ အေရာင္စေျပာင္းတတ္လို႔ အပင္ၾကည့္သူေတြနဲ႔ အရမ္းကိုစည္ကားတတ္တဲ့အခ်ိန္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိုဆာကာေက်ာင္းသားတစ္စုလည္း Volunteer အုပ္စုနဲ႔အတူတူ ဒီမိုမိဂ်ိခရီးေလးကို စထြက္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
မိုမိဂ်ိအရြက္ေတြဟာ အေရာင္စေျပာင္းလာတဲ့အခါမွာ အနီေရာင္ကိုေျပာင္းလာတတ္ပါသည္။ ရႈခင္းအလွအပက ေန႔နဲ႔ညကြာျခားတတ္လို႔ ညအခါမွာ ပိုမိုလွပတယ္လို႔ ဆိုၾကပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခရီးစဥ္ကို ညေနခင္း ၃ နာရီေလာက္မွာ စတင္ထြက္ခြာလာခဲ့ပါသည္။ သြားမယ့္ေနရာကေတာ့ က်ဳိတိုဆီကိုပါ။
၁ နာရီသာသာေလာက္ ရထားစီးျပီးတဲ့ေနာက္မွာ က်ဳိတိုျမိဳ႕ကို ဆိုက္ေရာက္လာသည္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေရွ႕ေဟာင္းျမိဳ႔ေတာ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ က်ဳိတိုဟာ ေရွ႕ေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေတြ စုေ၀းေနခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြားမည့္ေနရာက kiyomizu temple ဆိုတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဘုံေက်ာင္းတစ္ခုပါ။ ေတာင္ေတြရဲ႔ အေပၚမွာ တည္ထားတဲ့ ဒီေက်ာင္းကေနတဆင့္ၾကည့္လိုက္ရင္ ပတ္၀န္းက်င္တခြင္လံုး မိုမိဂ်ိအရြက္ အနီေရာင္ေတြနဲ႔ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ေနတာကို ျမင္ေတြ႔ရမွာပါ။ ဒီေနရာကေနျပီးေတာ့လည္း က်ဳိတိုျမိဳ႕တခြင္ကို လွမ္းျမင္ေနရပါသည္။ ညအခါျဖစ္သည့္အတြက္ ညအလွကေတာ့ တကယ့္ကိုလွပေနခဲ့သည္။
အခ်ိန္ေစာေသး၍လားမသိ။ မိုမိဂ်ိမ်ားအားလံုး အေရာင္မေျပာင္းေသးပါ။ တ၀က္တပ်က္နီေနေသာ အပင္မ်ား၏ အလွကိုလာေရာက္ၾကည့္ရႈသူေတြမ်ားလြန္းသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံက ဘုရားပြဲေစ်းတန္းကို သတိရမိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မိုမိဂ်ိထက္ ခိေရာမိဇု ဘံုေက်ာင္းကို ပိုမိုစိတ္၀င္စားသည့္အတြက္ ဒီအေၾကာင္းကို ပိုမိုေလ့လာမိပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားေက်ာင္းသားမ်ားကေတာ့ သူတို႔ႏိုင္ငံတြင္ ေက်ာင္းတက္စဥ္ကတည္းက ဒီဘံုေက်ာင္းအေၾကာင္းကို အေသးစိတ္သင္ယူရသည္ဟုဆိုသည့္အတြက္ နာမည္အလြန္ၾကီးေၾကာင္း သတိျပဳမိပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တခါမွပင္ မၾကားဖူးသည့္အတြက္ ဒီအေၾကာင္းကို ေလ့လာဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေလ့လာေတြ႔ရွိသေလာက္ တင္ျပေပးလိုက္ရပါသည္။
ဒီဘံုေက်ာင္းကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့တာကေတာ့ ဟဲအိအန္းေခာတ္အေစာပိုင္း၊ သကၠရာဇ္ ၇၉၈ ခုႏွစ္ျဖစ္သည့္အတြက္ အလြန္ကို ေရွးက်ေနျပီျဖစ္သည္။ ယခုလက္ရွိ အေဆာက္အအံုကိုေတာ့ ၁၆၃၃ ခုႏွစ္မွာ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ ခိေရာမိဇုဆိုသည့္ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေနေသာေရ ဆိုေသာ အဓိပၸါယ္ရွိသည္။ ဒီဘံုေက်ာင္းကို သံတစ္ေခ်ာင္းမွ မပါပဲ တည္ေဆာက္ခဲ့သည္ဟု ေလ့လာမိသည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံက မႏၱေလးျမိဳ႕ ဦးပိန္တံတား (မႏၱေလးမွာပဲ သံတစ္ေခ်ာင္းမွမပါပဲတည္ထားတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေဆာင္ရွိပါသည္.. မမွတ္မိေတာ့ပါ..) ကို မ်က္လံုးထဲ ကြက္ကနဲ ေျပးျမင္မိသည္။
အဲဒိုေခာတ္မွာ ဒီဘံုေက်ာင္းကို မ်ားစြာေသာ ဘုရားဖူးမ်ားအတြက္ ၀ရန္တာအက်ယ္ၾကီးျဖစ္ေအာင္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွင္းျပသည့္ ဒီဘံုေက်ာင္းေပၚမွ ခုန္ခ်ျခင္းကို နားလည္ေအာင္ ဘယ္လိုၾကိဳးစားနားေထာင္ေပမယ့္ နားမလည္သည့္အတြက္ ကိုယ္တိုင္ပဲ အင္တာနက္ေပၚမွာ ေလ့လာမိခဲ့သည္။ ဒီဘံုေက်ာင္းမွာ ၁၃ မီတာျမင့္တဲ့ စင္တစ္ခုရွိပါသည္။ အဲဒိုေခာတ္ရဲ႕ ထံုးတမ္းအရ ဒီစင္ေပၚကေန ခုန္ခ်လိုက္လို႔ အသက္ရွင္သန္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေတာင္းသမွ်ဆုေတြ ျပည့္သတဲ့။ အဲဒိုေခာတ္ရဲ႔ မွတ္တမ္းအရ ခုန္ခ်မႈေပါင္း ၂၃၄ ခုရွိခဲ့ျပီး ၈၅.၄% အသက္ရွင္တယ္လို႔ဆိုပါသည္။ အခုအခါမွာေတာ့ ဒီလိုေလ့က်င့္ျခင္းကို တားျမစ္ထားပါသည္။
၁၉၉၄ ခုႏွစ္မွာ ဒီဘံုေက်ာင္းဟာ ယူနက္စကိုရဲ႔ ကမာၻ႕အေမြအႏွစ္မ်ားစာရင္း၀င္ခဲ့ျပီး ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ ကမာၻ႔အံဖြယ္အသစ္မ်ားစားရင္းထဲမွာ ေနာက္ဆံုးဇကာတင္ ၂၁ ခုစာရင္းထဲမွာ ပါ၀င္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပိတ္ဆံုး ၇ ခုထဲမွာေတာ့ မပါ၀င္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီေတာင္ပတ္လမ္းတေလွ်ာက္ အပင္ၾကည့္ရင္း ဓါတ္ပံုရိုက္ရင္းနဲ႔ ၂ နာရီေလာက္ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့အျပီး အျပန္လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္နဲ႔ အရမ္းကို တူလြန္းတဲ့ ဆင္းတုေတာ္တစ္ဆူေတြ႔လို႔ အလုအယက္ ဓါတ္ပံုရိုက္မိရင္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ေထရ၀ါဒေရာ မဟာယနပါ ေရာျပြန္းေနတယ္ဆိုတဲ့စကားကို ၾကားေယာင္လိုက္မိပါသည္။ အခုေအာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေလ့လာမွတ္တမ္းတင္မိသမွ် ဓါတ္ပံုေတြကို ေ၀မွ်လိုက္ပါသည္။
မိုမိဂ်ိအရြက္ေတြဟာ အေရာင္စေျပာင္းလာတဲ့အခါမွာ အနီေရာင္ကိုေျပာင္းလာတတ္ပါသည္။ ရႈခင္းအလွအပက ေန႔နဲ႔ညကြာျခားတတ္လို႔ ညအခါမွာ ပိုမိုလွပတယ္လို႔ ဆိုၾကပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခရီးစဥ္ကို ညေနခင္း ၃ နာရီေလာက္မွာ စတင္ထြက္ခြာလာခဲ့ပါသည္။ သြားမယ့္ေနရာကေတာ့ က်ဳိတိုဆီကိုပါ။
၁ နာရီသာသာေလာက္ ရထားစီးျပီးတဲ့ေနာက္မွာ က်ဳိတိုျမိဳ႕ကို ဆိုက္ေရာက္လာသည္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေရွ႕ေဟာင္းျမိဳ႔ေတာ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ က်ဳိတိုဟာ ေရွ႕ေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေတြ စုေ၀းေနခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြားမည့္ေနရာက kiyomizu temple ဆိုတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဘုံေက်ာင္းတစ္ခုပါ။ ေတာင္ေတြရဲ႔ အေပၚမွာ တည္ထားတဲ့ ဒီေက်ာင္းကေနတဆင့္ၾကည့္လိုက္ရင္ ပတ္၀န္းက်င္တခြင္လံုး မိုမိဂ်ိအရြက္ အနီေရာင္ေတြနဲ႔ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ေနတာကို ျမင္ေတြ႔ရမွာပါ။ ဒီေနရာကေနျပီးေတာ့လည္း က်ဳိတိုျမိဳ႕တခြင္ကို လွမ္းျမင္ေနရပါသည္။ ညအခါျဖစ္သည့္အတြက္ ညအလွကေတာ့ တကယ့္ကိုလွပေနခဲ့သည္။
အခ်ိန္ေစာေသး၍လားမသိ။ မိုမိဂ်ိမ်ားအားလံုး အေရာင္မေျပာင္းေသးပါ။ တ၀က္တပ်က္နီေနေသာ အပင္မ်ား၏ အလွကိုလာေရာက္ၾကည့္ရႈသူေတြမ်ားလြန္းသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံက ဘုရားပြဲေစ်းတန္းကို သတိရမိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မိုမိဂ်ိထက္ ခိေရာမိဇု ဘံုေက်ာင္းကို ပိုမိုစိတ္၀င္စားသည့္အတြက္ ဒီအေၾကာင္းကို ပိုမိုေလ့လာမိပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားေက်ာင္းသားမ်ားကေတာ့ သူတို႔ႏိုင္ငံတြင္ ေက်ာင္းတက္စဥ္ကတည္းက ဒီဘံုေက်ာင္းအေၾကာင္းကို အေသးစိတ္သင္ယူရသည္ဟုဆိုသည့္အတြက္ နာမည္အလြန္ၾကီးေၾကာင္း သတိျပဳမိပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တခါမွပင္ မၾကားဖူးသည့္အတြက္ ဒီအေၾကာင္းကို ေလ့လာဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေလ့လာေတြ႔ရွိသေလာက္ တင္ျပေပးလိုက္ရပါသည္။
ဒီဘံုေက်ာင္းကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့တာကေတာ့ ဟဲအိအန္းေခာတ္အေစာပိုင္း၊ သကၠရာဇ္ ၇၉၈ ခုႏွစ္ျဖစ္သည့္အတြက္ အလြန္ကို ေရွးက်ေနျပီျဖစ္သည္။ ယခုလက္ရွိ အေဆာက္အအံုကိုေတာ့ ၁၆၃၃ ခုႏွစ္မွာ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ ခိေရာမိဇုဆိုသည့္ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေနေသာေရ ဆိုေသာ အဓိပၸါယ္ရွိသည္။ ဒီဘံုေက်ာင္းကို သံတစ္ေခ်ာင္းမွ မပါပဲ တည္ေဆာက္ခဲ့သည္ဟု ေလ့လာမိသည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံက မႏၱေလးျမိဳ႕ ဦးပိန္တံတား (မႏၱေလးမွာပဲ သံတစ္ေခ်ာင္းမွမပါပဲတည္ထားတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေဆာင္ရွိပါသည္.. မမွတ္မိေတာ့ပါ..) ကို မ်က္လံုးထဲ ကြက္ကနဲ ေျပးျမင္မိသည္။
အဲဒိုေခာတ္မွာ ဒီဘံုေက်ာင္းကို မ်ားစြာေသာ ဘုရားဖူးမ်ားအတြက္ ၀ရန္တာအက်ယ္ၾကီးျဖစ္ေအာင္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွင္းျပသည့္ ဒီဘံုေက်ာင္းေပၚမွ ခုန္ခ်ျခင္းကို နားလည္ေအာင္ ဘယ္လိုၾကိဳးစားနားေထာင္ေပမယ့္ နားမလည္သည့္အတြက္ ကိုယ္တိုင္ပဲ အင္တာနက္ေပၚမွာ ေလ့လာမိခဲ့သည္။ ဒီဘံုေက်ာင္းမွာ ၁၃ မီတာျမင့္တဲ့ စင္တစ္ခုရွိပါသည္။ အဲဒိုေခာတ္ရဲ႕ ထံုးတမ္းအရ ဒီစင္ေပၚကေန ခုန္ခ်လိုက္လို႔ အသက္ရွင္သန္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေတာင္းသမွ်ဆုေတြ ျပည့္သတဲ့။ အဲဒိုေခာတ္ရဲ႔ မွတ္တမ္းအရ ခုန္ခ်မႈေပါင္း ၂၃၄ ခုရွိခဲ့ျပီး ၈၅.၄% အသက္ရွင္တယ္လို႔ဆိုပါသည္။ အခုအခါမွာေတာ့ ဒီလိုေလ့က်င့္ျခင္းကို တားျမစ္ထားပါသည္။
၁၉၉၄ ခုႏွစ္မွာ ဒီဘံုေက်ာင္းဟာ ယူနက္စကိုရဲ႔ ကမာၻ႕အေမြအႏွစ္မ်ားစာရင္း၀င္ခဲ့ျပီး ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ ကမာၻ႔အံဖြယ္အသစ္မ်ားစားရင္းထဲမွာ ေနာက္ဆံုးဇကာတင္ ၂၁ ခုစာရင္းထဲမွာ ပါ၀င္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပိတ္ဆံုး ၇ ခုထဲမွာေတာ့ မပါ၀င္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီေတာင္ပတ္လမ္းတေလွ်ာက္ အပင္ၾကည့္ရင္း ဓါတ္ပံုရိုက္ရင္းနဲ႔ ၂ နာရီေလာက္ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့အျပီး အျပန္လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္နဲ႔ အရမ္းကို တူလြန္းတဲ့ ဆင္းတုေတာ္တစ္ဆူေတြ႔လို႔ အလုအယက္ ဓါတ္ပံုရိုက္မိရင္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ေထရ၀ါဒေရာ မဟာယနပါ ေရာျပြန္းေနတယ္ဆိုတဲ့စကားကို ၾကားေယာင္လိုက္မိပါသည္။ အခုေအာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေလ့လာမွတ္တမ္းတင္မိသမွ် ဓါတ္ပံုေတြကို ေ၀မွ်လိုက္ပါသည္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
November 15, 2009 at 1:45 PM
သံတစ္ေခ်ာင္းမွ မပါဘဲ
ေဆာက္ထားတဲ့
မႏၱေလးက ေက်ာင္းတစ္ေဆာင္ နာမည္က..
ေရႊေက်ာင္းၾကီး လို႕ ထင္ပါတယ္ ...
နန္းတြင္း နားမွာရိွပါတယ္ ...
(မေသခ်ာပါ .. မွားရင္လည္းမွားႏိုင္ပါတယ္) ..
December 6, 2009 at 6:13 PM
ခရီးအေၾကာင္းလာဖတ္ပါတယ္ ဂ်ပန္ေလးေရ (ရင္ဖြင့္ရာ) ကို၀င္လို႕မရဘူး ဘာလို႕လည္း သိဘူးေနာ္
December 6, 2009 at 10:21 PM
အရင္ေကာင္ကေလး ဘေလာ႕ကိုဘာလို႕ပိတ္ထားတာလဲ။
December 10, 2009 at 7:35 PM
すごいね
私も大阪に住んでいましたよ。
今滋賀です。
日本語でごめんなさいね
December 10, 2009 at 7:42 PM
အိုဆာကာ မွာဆို ေတာ ့ နီးနီးေလးပဲ
က်ိဴတိုမွာ တို ့ ၿမန္မာေက်ာင္းသားေမာင္နွမေတြ ေတြ ့ ၾကမွာ ေလ သိလား
ဖိတ္ပါတယ္
ခုလို စာေလးေတြ ေရးၿပီးမွတ္တမ္းတင္ထားနိင္တာ အားေပးပါတယ္
ေနာက္ထပ္ေက်ာင္းသားေတြ ရွိရင္လည္းဖိတ္လိုက္ပါ
အရင္တူုန္းက ဂ်ပန္ၿမန္မာ ခ်စ္ၾကည္ေရးအသင္းက ဦးစီးၿပီးၿမန္မာေက်ာင္းသားေရာ အခ်င္းခ်င္းသိရတယ္ ေက်ာင္းသားေတြေလာက္ပဲ ရွိတဲ ့ ကန္ဆိုင္းနယ္ မွာ ၿမန္မာေက်ာင္းသားေတြအေနနဲ ့ ဘာလုပ္ေပးနိင္မလည္းဆိုတာေလးေတြေပါ ့
December 12, 2009 at 9:52 AM
အမည္မသိေရးသူခင္ဗ်ာ... ေတြ႔ဆံုပြဲကို ဖိတ္ျပီးေတာ့ ဘာလိပ္စာမွလည္း ခ်န္မထားေတာ့ ဘယ္လိုလာရမွန္းကိုမသိပါ.... ျဖစ္ႏိုင္ရင္ တခုခုခ်န္ခဲ့ေပးပါ.. ေမးလ္လိပ္စာျဖစ္ျဖစ္ေပါ့... း)
ဂ်ပန္ေကာင္ေလး
December 19, 2009 at 10:00 PM
ေတြ ့ ဆံုတာက ေတာ ့ ၿပီးသြားပါပီ
လူနဲ ့ နာမည္ နဲ ့ မတြဲ မိတာ လည္း ၿဖစ္မွာဆိုးလို ့ ပါ
ကန္ဆိုင္းနယ္မွာ တို ့ေတြ ဘယ္နွစ္ေယာက္ရွိၾကလည္းစာရင္းလည္းလုပ္ခ်င္လို ့ ပါ
မသိေသးတဲ ့ သုူေတြလည္း အခ်င္းခ်င္း သိၾကရေအာင္ပါ
omihachiman ကို လာတဲ ့ သူဆိုရင္ေတာ ့ အမမွာစာရင္းရွိမယ္ ထင္တယ္
shinnnekai ေလးလုပ္ၾကရင္ေကာင္းမလားလို ့ စဥ္းစားေနၾကပါတယ္
March 2, 2010 at 6:10 AM
စာေၾကြးေတြလာဖတ္တယ္
January 21, 2011 at 3:56 PM
A. I am new reader.I also like momiji.大好き もみじは。