မိုမိဂ်ိခရီးစဥ္

Posted in Labels: | at 11/15/2009 08:38:00 AM
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၁၄ ရက္။



အခုအခ်ိန္ဟာ ေဆာင္းဦးရာသီျဖစ္လို႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ေတာေတာင္သဘာ၀ေတြဟာ အရမ္းကို လွပလာပါသည္။ ဒီႏိုင္ငံမွာေတြ႔ရတဲ့ မိုမိဂ်ိဆိုတဲ့ ေမပယ္လ္ရြက္ေတြဟာ ဒီအခ်ိန္မွာ အေရာင္စေျပာင္းတတ္လို႔ အပင္ၾကည့္သူေတြနဲ႔ အရမ္းကိုစည္ကားတတ္တဲ့အခ်ိန္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိုဆာကာေက်ာင္းသားတစ္စုလည္း Volunteer အုပ္စုနဲ႔အတူတူ ဒီမိုမိဂ်ိခရီးေလးကို စထြက္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

မိုမိဂ်ိအရြက္ေတြဟာ အေရာင္စေျပာင္းလာတဲ့အခါမွာ အနီေရာင္ကိုေျပာင္းလာတတ္ပါသည္။ ရႈခင္းအလွအပက ေန႔နဲ႔ညကြာျခားတတ္လို႔ ညအခါမွာ ပိုမိုလွပတယ္လို႔ ဆိုၾကပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခရီးစဥ္ကို ညေနခင္း ၃ နာရီေလာက္မွာ စတင္ထြက္ခြာလာခဲ့ပါသည္။ သြားမယ့္ေနရာကေတာ့ က်ဳိတိုဆီကိုပါ။

၁ နာရီသာသာေလာက္ ရထားစီးျပီးတဲ့ေနာက္မွာ က်ဳိတိုျမိဳ႕ကို ဆိုက္ေရာက္လာသည္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေရွ႕ေဟာင္းျမိဳ႔ေတာ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ က်ဳိတိုဟာ ေရွ႕ေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေတြ စုေ၀းေနခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြားမည့္ေနရာက kiyomizu temple ဆိုတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဘုံေက်ာင္းတစ္ခုပါ။ ေတာင္ေတြရဲ႔ အေပၚမွာ တည္ထားတဲ့ ဒီေက်ာင္းကေနတဆင့္ၾကည့္လိုက္ရင္ ပတ္၀န္းက်င္တခြင္လံုး မိုမိဂ်ိအရြက္ အနီေရာင္ေတြနဲ႔ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ေနတာကို ျမင္ေတြ႔ရမွာပါ။ ဒီေနရာကေနျပီးေတာ့လည္း က်ဳိတိုျမိဳ႕တခြင္ကို လွမ္းျမင္ေနရပါသည္။ ညအခါျဖစ္သည့္အတြက္ ညအလွကေတာ့ တကယ့္ကိုလွပေနခဲ့သည္။

အခ်ိန္ေစာေသး၍လားမသိ။ မိုမိဂ်ိမ်ားအားလံုး အေရာင္မေျပာင္းေသးပါ။ တ၀က္တပ်က္နီေနေသာ အပင္မ်ား၏ အလွကိုလာေရာက္ၾကည့္ရႈသူေတြမ်ားလြန္းသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံက ဘုရားပြဲေစ်းတန္းကို သတိရမိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မိုမိဂ်ိထက္ ခိေရာမိဇု ဘံုေက်ာင္းကို ပိုမိုစိတ္၀င္စားသည့္အတြက္ ဒီအေၾကာင္းကို ပိုမိုေလ့လာမိပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားေက်ာင္းသားမ်ားကေတာ့ သူတို႔ႏိုင္ငံတြင္ ေက်ာင္းတက္စဥ္ကတည္းက ဒီဘံုေက်ာင္းအေၾကာင္းကို အေသးစိတ္သင္ယူရသည္ဟုဆိုသည့္အတြက္ နာမည္အလြန္ၾကီးေၾကာင္း သတိျပဳမိပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တခါမွပင္ မၾကားဖူးသည့္အတြက္ ဒီအေၾကာင္းကို ေလ့လာဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေလ့လာေတြ႔ရွိသေလာက္ တင္ျပေပးလိုက္ရပါသည္။

ဒီဘံုေက်ာင္းကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့တာကေတာ့ ဟဲအိအန္းေခာတ္အေစာပိုင္း၊ သကၠရာဇ္ ၇၉၈ ခုႏွစ္ျဖစ္သည့္အတြက္ အလြန္ကို ေရွးက်ေနျပီျဖစ္သည္။ ယခုလက္ရွိ အေဆာက္အအံုကိုေတာ့ ၁၆၃၃ ခုႏွစ္မွာ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ ခိေရာမိဇုဆိုသည့္ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေနေသာေရ ဆိုေသာ အဓိပၸါယ္ရွိသည္။ ဒီဘံုေက်ာင္းကို သံတစ္ေခ်ာင္းမွ မပါပဲ တည္ေဆာက္ခဲ့သည္ဟု ေလ့လာမိသည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံက မႏၱေလးျမိဳ႕ ဦးပိန္တံတား (မႏၱေလးမွာပဲ သံတစ္ေခ်ာင္းမွမပါပဲတည္ထားတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေဆာင္ရွိပါသည္.. မမွတ္မိေတာ့ပါ..) ကို မ်က္လံုးထဲ ကြက္ကနဲ ေျပးျမင္မိသည္။

အဲဒိုေခာတ္မွာ ဒီဘံုေက်ာင္းကို မ်ားစြာေသာ ဘုရားဖူးမ်ားအတြက္ ၀ရန္တာအက်ယ္ၾကီးျဖစ္ေအာင္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွင္းျပသည့္ ဒီဘံုေက်ာင္းေပၚမွ ခုန္ခ်ျခင္းကို နားလည္ေအာင္ ဘယ္လိုၾကိဳးစားနားေထာင္ေပမယ့္ နားမလည္သည့္အတြက္ ကိုယ္တိုင္ပဲ အင္တာနက္ေပၚမွာ ေလ့လာမိခဲ့သည္။ ဒီဘံုေက်ာင္းမွာ ၁၃ မီတာျမင့္တဲ့ စင္တစ္ခုရွိပါသည္။ အဲဒိုေခာတ္ရဲ႕ ထံုးတမ္းအရ ဒီစင္ေပၚကေန ခုန္ခ်လိုက္လို႔ အသက္ရွင္သန္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေတာင္းသမွ်ဆုေတြ ျပည့္သတဲ့။ အဲဒိုေခာတ္ရဲ႔ မွတ္တမ္းအရ ခုန္ခ်မႈေပါင္း ၂၃၄ ခုရွိခဲ့ျပီး ၈၅.၄% အသက္ရွင္တယ္လို႔ဆိုပါသည္။ အခုအခါမွာေတာ့ ဒီလိုေလ့က်င့္ျခင္းကို တားျမစ္ထားပါသည္။

၁၉၉၄ ခုႏွစ္မွာ ဒီဘံုေက်ာင္းဟာ ယူနက္စကိုရဲ႔ ကမာၻ႕အေမြအႏွစ္မ်ားစာရင္း၀င္ခဲ့ျပီး ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ ကမာၻ႔အံဖြယ္အသစ္မ်ားစားရင္းထဲမွာ ေနာက္ဆံုးဇကာတင္ ၂၁ ခုစာရင္းထဲမွာ ပါ၀င္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပိတ္ဆံုး ၇ ခုထဲမွာေတာ့ မပါ၀င္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီေတာင္ပတ္လမ္းတေလွ်ာက္ အပင္ၾကည့္ရင္း ဓါတ္ပံုရိုက္ရင္းနဲ႔ ၂ နာရီေလာက္ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့အျပီး အျပန္လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္နဲ႔ အရမ္းကို တူလြန္းတဲ့ ဆင္းတုေတာ္တစ္ဆူေတြ႔လို႔ အလုအယက္ ဓါတ္ပံုရိုက္မိရင္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ေထရ၀ါဒေရာ မဟာယနပါ ေရာျပြန္းေနတယ္ဆိုတဲ့စကားကို ၾကားေယာင္လိုက္မိပါသည္။ အခုေအာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေလ့လာမွတ္တမ္းတင္မိသမွ် ဓါတ္ပံုေတြကို ေ၀မွ်လိုက္ပါသည္။



  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • Twitter
  • RSS
Read Comments

ေလ့လာေရးခရီးတစ္ေခါက္

Posted in Labels: | at 11/14/2009 10:13:00 AM
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၄ ရက္ေန႔။

အိုဆာကာတကၠသိုလ္ရဲ႕ ေက်ာင္းအားလပ္ရက္တစ္ရက္။ ႏိုင္ငံျခားေက်ာင္းသားေတြ အတြက္ ေလ့လာေရးခရီးစဥ္ေတြနည္းပါးလွတဲ့ ဒီတကၠသိုလ္မွာ ဒီေန႔ေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ခရီးထြက္ဖို႔ ဖန္လာပါသည္။ သတ္မွတ္လူဦးေရက ၃၅ ေယာက္ေပမယ့္ လိုက္ခ်င္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြက မ်ားလြန္းတာေၾကာင့္ က်န္ေနခဲ့သူေတြက အမ်ားၾကီးပါပဲ။ မနက္ ၉ နာရီခြဲမွာစထြက္ျပီး ညေန ၅ နာရီခြဲမွာ ျပန္ေ၇ာက္မယ့္ ဒီေန႔ ခရီးစဥ္မွာ သြားေလ့လာမယ့္ေနရာေတြကေတာ့ Otowa Lightning Company နဲ႔ Rokkosan Pasture ဆိုတဲ့ ေမြးျမဴေရးျခံေတြပဲ ျဖစ္ပါသည္။


Otowa Lightning Company

ဒီခရီးစဥ္က Graduate School of Engineering အတြက္ပဲ စီစဥ္တာေၾကာင့္ Electronics ဆိုင္ရာ ကုမၸဏီကိုပဲ ေလ့လာျဖစ္ခဲ့ပါသည္။


ဒီကုမၸဏီက မိုးၾကိဳးေတြကို ကာကြယ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ထုတ္လုပ္တဲ့ ကုမၸဏီပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာေတာ့ အထပ္ျမင့္အေဆာက္အအံုေတြမွာပဲ မိုးၾကိဳးလႊဲကို တပ္ဆင္လိုက္ရင္ကိုပဲ ဒါဟာကာကြယ္ျပီးသားလို႔ ယူဆထားေပမယ့္ အခုဒီမွာ ေလ့လာျပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဒီထက္မကဘူးဆိုတာ သိလာရပါသည္။

အေဆာက္အအံုတစ္လံုးမွာ မိုးၾကိဳးလႊဲတစ္လံုးကို တပ္ဆင္ထားသည္ဆိုပါစို႔။ မိုးၾကိဳးပစ္တဲ့အခါမွာ မိုးၾကိဳးလႊဲကတဆင့္ လွ်ပ္စီး၀င္တဲ့အတြက္ အေဆာက္အအံုကို မထိခိုက္ႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီ စီး၀င္သြားတဲ့ လွ်ပ္စီးေတြကို ေျမၾကီးထဲကို စီး၀င္သြားျပီးတဲ့ေနာက္ ေျမၾကီးထဲကေနျပန္ျပီးေတာ့ ရာခိုင္ႏႈန္းတခ်ဳိ႕ေသာ လွ်ပ္စီးေတြ အေဆာက္အအံုထဲကို ျပန္စီး၀င္သြားပါသည္။ ထိုစီး၀င္မႈက အေဆာက္အအံုအတြင္းမွာရွိတဲ့ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းေတြကို ထိခိုက္ပ်က္စီးေစႏိုင္ပါသည္။

ထိုသို႔ မထိခိုက္မပ်က္စီးႏိုင္ရန္ Otowa မွ SPD လို႔ေခၚတဲ့ ပစၥည္းကိရိယာေလးေတြကို ထုတ္လုပ္လိုက္ျပီး အေဆာက္အအံုအတြင္းရွိ Switch Board ေတြနဲ႔အတူတူ တြဲဖက္တပ္ဆင္အသံုးျပဳၾကပါသည္။ ဒီအခါ မိုးၾကိဳးပစ္လို႔ ေျမၾကီးထဲက လွ်ပ္စီးေတြ ျပန္စီး၀င္လာတဲ့အခါမွာ ဒီ SPD က အရင္ဆံုးကာကြယ္ေပးတဲ့အတြက္ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းေတြ ဆံုးရႈံးထိခိုက္မႈ မရွိႏိုင္ပါဘူး။




အထက္မွာျပထားတဲ့ပံုေတြက SPD ေမာ္ဒယ္အမ်ဳိးမ်ဳိးပါ။


ေလယာဥ္တစ္စီးကိုျဖတ္၍ လွ်ပ္စစ္စီးေနပံု
ကုမၸဏီကို ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ေလာက္က စတင္တည္ေထာင္ခဲ့တာေၾကာင့္ အခုဆို အႏွစ္ ၆၀ ေက်ာ္ခဲ့ျပီျဖစ္ပါသည္။ ကုမၸဏီအတြင္းမွာ ေဒၚလာသန္းခ်ီတန္တဲ့ ေမာ္ဒယ္ေတြ အမ်ဳိးအမ်ဳိးတည္ေဆာက္ထားတာကိုေတြ႔ရပါသည္။ မိုးၾကိဳးအတုေတြျပဳလုပ္ျပီး စမ္းသပ္ျပတဲ့အတြက္ ဘယ္ေလာက္ အႏၱရာယ္ၾကီးတယ္ဆိုတာကို လက္ေတြ႔ပဲ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရပါသည္။ ဒါ့အျပင္ တျခားကုမၸဏီေတြရဲ႕ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းထုတ္လုပ္မႈကိုလည္း စစ္ေဆးေပးတယ္လို႔ သိရပါသည္။

Rokkosan Pasture

ေနာက္တစ္ခုကို ဆက္သြားျဖစ္တာကေတာ့ ကိုေဘးျမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ေမြးျမဴေရးျခံတစ္ျခံကိုပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ေတာင္ေပၚမွာရွိတဲ့ ဒီျခံေလးကိုေရာက္ေတာ့ အေတာ့္ကို အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းနဲ႔ စိတ္ေတြ လန္းဆန္းသြားရပါသည္။




ဒီျခံေလးမွာ ေန႔လည္စာစားျပီးတဲ့ေနာက္ စတင္လည္ပတ္ခဲ့ပါသည္။ သိုးေတြကို ျခံအႏွံ႕လႊတ္ထားတာကို ေတြ႔ရလို႔ ၀ိုင္းျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ခဲ့ၾကသည္။ အုပ္ဆိုင္းတဲ့ေတာေတြ ေတာင္ေတြကို ျဖတ္သန္းျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ႏုိ႕ထြက္ပစၥည္းထုတ္လုပ္တဲ့ေနရာကို ေရာက္လာၾကပါသည္။ မလိုင္၊ ခ်ီးစ္၊ ေထာပတ္ စတာေတြ ျပထားသည္မွာ စားခ်င္စဖြယ္အလြန္ေကာင္းလွသည္။

အဲဒီေနာက္ ေရခဲမႈန္႔လုပ္နည္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အုပ္စု စတင္ေလ့လာခဲ့ပါသည္။ တကယ့္ေရခဲမႈန္႔လုပ္နည္းကေတာ့မသိ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သင္ေပးတဲ့နည္းကေတာ့ တကယ့္ကို လြယ္ကူလြန္းလွသည္။ စုစုေပါင္းၾကာခ်ိန္ ၂ မိနစ္ေတာင္မျပည့္ဟုထင္ပါသည္။ လုပ္ျပီးစားၾကည့္ေတာ့ အရသာသိပ္မရွိလွ။ ၾကံဳရင္စားသြားပါဦးလား။ း)..
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ အားလံုး ပင္ပန္းစြာပဲ အိပ္ေပ်ာ္ျပီး လိုက္ပါလာပါေတာ့သည္။


  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • Twitter
  • RSS
Read Comments
Subscribe to: Posts (Atom)